از هر طرف که پای به پیچم ز از نیر تبریزی غزل 131

1 از هر طرف که پای به پیچم ز کوی تو دل میکشد ز جانب دیگر بسوی تو

2 گر من زبان شکوه ندارم ز خوی تو آید خطی که عیب تو گوید بروی تو

3 دل پیش تست جنگ و کشاکش فرو گذار تا زنده ام رها نکنم تار موی تو

4 گر کاروان مشگ زایران رود بچین نشگفت از ایندو سلسلۀ مشگبوی تو

5 یعقوب اگر تجسس یوسف فرو هلد من بر ضلال باقیم از جستجوی تو

6 هر دل که بنگرم ز تواش خون بسافر است آبی دگر مگر نبود در سبوی تو

7 زنجیروار زلف رسا گو که جانمن بر لب رسید از آن لب پرخاشجوی تو

8 گر طعن مرد و زن همه بر روی مارود گو رو گرفته ایم بروی نکوی تو

9 این ناز و نخوتی که تو داری به تشنگان گر جان دهد در آرزوی طرف جوی تو

10 ایدیده چند در پی خوبان سنگدل خون جگر نداد مگر شست و شوی تو

11 نیرّ طمع ز زلف دراز بتان ببر این عمر کوته تو و این آرزوی تو

12 طبعم بجای شعر شکر میدهد اگر آبی دگر خورد ز لب بذله گوی تو