1 از کج‌نهاد سرنزند جز بیان کج کج می‌رود خدنگ برون از کمان کج

2 نتوان خموش ساخت زبان اهل کذب را دشوار بسته در شود از آستان کج

3 ظاهر چو شد هوس نشود کار عشق راست رهرو به منزلی نرسد از نشان کج

4 تا کی عنان به دست هوا و هوس دهی بیرون ز راه افتی از این همرهان کج

5 از زیر آسمان برو ای دل که بیش از این نتوان نشست در پس این سایبان کج

6 شد سرنگون ز سنگ حوادث چو شهپرم قصاب اوفتادم از این آشیان کج