از بَرَت کی من به این الفت از طبیب اصفهانی غزل 137

1 از بَرَت کی من به این الفت جدا خواهم شدن من تن و تو جان جدا از جان کجا خواهم شدن

2 گر تو بوی پیرهن داری ز مشتاقان دریغ از پی دریوزه در پیش صبا خواهم شدن

3 وقت آن آمد که گیرم گوشه‌ای از همدمان بس که دیدم بی‌وفایی بی‌وفا خواهم شدن

4 هر بری کآورد نخلم هستیم بر خاک ریخت من چه دانستم که بی‌برگ و نوا خواهم شدن

5 می‌تپد مرغ دلم در سینه چون بسمل طبیب غالبا در دام عشقی مبتلا خواهم شدن