از بهر جمال از امیر معزی نیشابوری رباعی 163

1 ای زلف و عارض تو به هم ابر و آفتاب با بوی مشک و رنگ بَقَم ابر و آفتاب

2 بایسته آفرید و بدیع آفریدگار هم زلف و عارض تو به ‌هم ابر و آفتاب

1 بودم میان خلق یکی مرد پارسا قلّاش کرد نرگس جمّاش تو مرا

2 از غمزهٔ تو در دلم افتاد وسوسه با وسوسه جگونه توان بود بارسا

1 ای شده ملک و دین ز کلک تو راست کلک تو کار ملک و دین آراست

2 دل صافیت مَطلع قَدَرست کفِ کافیت مقتضای قضاست