دوستان! وقت از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 6

1 دوستان! وقت عصیرست و کباب راه را گرد نشانده‌ست سحاب

2 سوی رز باید رفتن به صبوح خویشتن کردن مستان و خراب

3 نیمجوشیده عصیر از سر خم درکشیدن، که چنینست صواب

4 رادمردان را هنگام عصیر شاید ار می‌نبود صافی و ناب

5 تا دو سه روز درین سایهٔ رز آب انگور گساریم به آب

6 بفروزیم همی آتش رز گسترانیم بر او سرخ کباب

7 تاک رز باشدمان شاسپرم برگ رز باشد دستار شراب

8 نقل ما خوشهٔ انگور بود از بر سر بر چون پرعقاب

9 بانگ جوشیدن می باشدمان نالهٔ بر بط و طنبور و رباب