دوستان وقت گل آن به که به از حافظ شیرازی غزل 376

1 دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

2 نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

3 خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

4 ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم

5 گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم

6 می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

7 حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم