1 چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد: تن درست و خوی نیک و نام نیک و خرد
2 هر آن که ایزدش این هر چهار روزی کرد سزد که شاد زید جاودان و غم نخورد
1 دریغ! مدحت چون درو آبدار غزل که چابکیش نیاید همی به لفظ پدید
2 اساس طبع ثنایست، بل قویتر ازان ز آلت سخن آمد همی همه مانیذ
1 حسودانت را داده بهرام نحس ترا بهره کرده سعادت زواش
1 بینی و گنده دهان داری و نای خایگان غر، هر یکی همچون درای
1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار