حرامش باد بدعهد بداندیش از سعدی مثنوی 34

1 هزار سختی اگر بر من آید آسان است که دوستی و ارادت هزار چندان است

2 سفر دراز نباشد به پای طالب دوست که خار دشت محبت گل است و ریحان است

1 ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست با ما مگو به جز سخن دل نشان دوست

2 حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود یا از دهان آن که شنید از دهان دوست

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت