1 سالها گوشه غم بود دل ریش مرا باز عشق آمد و افکند به تشویش مرا

2 صورت شیخ گرفتم بنظر جلوه نداشت بعنایت نظری ای بچه درویش مرا

3 با کمند سر زلفت همه چشم است بچشم مردم ارنام کند صوفی بدکیش مرا

4 نیمه جانی بستن از من و عذر مپذیر که گمان نیست که مقدی هله زین پیش مرا

5 همه شور است که افکنده لبانت بعراق ای همه شور نگاهی بدل ریش مرا

6 باز کن طره چل تار که از یاد برفت ذکر صد دانه زهاد کچ اندیش مرا