بجه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3090

1 بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی شکر ستان هله تا تو شکرستان باشی

2 بجه بجه چو شهاب از برای کشتن دیو چو ز اختری بجهی قلب آسمان باشی

3 چو عزم بحر کند نوح کشتی‌اش باشی رود به چرخ مسیحا تو نردبان باشی

4 گهی چو عیسی مریم طبیب جان گردی گهی چو موسی عمران روی شبان باشی

5 ز بهر پختن تو آتشیست روحانی چو پس جهی چو زنان خام قلتبان باشی

6 ز آتش ار نگریزی تمام پخته شوی چو نان پخته رئیس و عزیز خوان باشی

7 چو خوان برآیی و اخوان تو را قبول کنند مثال نان مدد جان شوی و جان باشی

8 اگر چه معدن رنجی به صبر گنج شوی اگر چه خانه غیبی تو غیب دان باشی

9 من این بگفتم و از آسمان ندا آمد به گوش جان که چنین گر شوی چنان باشی

10 خمش دهان پی آنست تا شکرخایی نه آن که سست فکندی زنخ زنان باشی