بر هر که نیک دیده گشادم فنای از قصاب کاشانی غزل 57

1 بر هر که نیک دیده گشادم فنای تو است بر هر دری که روی نهادم سرای تو است

2 حقا که حلقه در گنج سعادت است گوشی که متصل شنوای صدای تو است

3 جبریل از شرف پر خود سایبان کند بر آن سری که افسرش از خاک پای تو است

4 چون صبح یک نفس کند اکسیر دهر را آن را که دست در عمل کیمیای تو است

5 سرمایهٔ دو کون به یک بینوا دهد هر پابرهنه‌ای که به گیتی گدای تو است

6 از غیر خویشتن ز کجی عیب‌پوش باش آن جامه راست چون به قد کبریای تو است

7 با رنج بی‌شمار به هر گوشه صد مسیح نالان فتاده چشم به راه دوای تو است

8 بست آنچه نقش بر دل ما، ز آب مغفرت زایل نما هر آنچه که دیدی سوای تو است

9 ای خاک کوی دوست رسی چون به دیده‌ام بنشین ز روی لطف که این خانه جای تو است

10 از دست چرخ با دل گرم آه سرد را قصاب آنچه می‌کشی اینک سزای تو است