پیرو تسلیم باش آخر به جایی از بیدل دهلوی غزل 2719

1 پیرو تسلیم باش آخر به جایی می‌رسی از سر ما گر قدم سازی به پایی می‌رسی

2 کاروانها می‌رود زبن دشت بی‌گرد سراغ می‌شوی‌ گم تا به آواز درایی می‌ر‌سی

3 زیرگردون عقدهٔ کارکسی جاوید نیست دانه‌وار آخر تو هم تا آسیایی می‌رسی

4 صبر اگر باشد دلیل نارساییهای جهد تا به مقصد چون ثمر بی‌رنج پایی می‌رسی

5 ای زبان دان عدم از خامشی غافل مباش زین ادابازی به حرف آشنایی می‌رسی

6 چون سحر تا آسمان بالیده‌ای اما هنوز از بهار بی‌نشان برخود هوایی می‌رسی

7 گردش رنگ تجدد تنگ دارد فرصتت ابتدایی تا به فکر انتهایی می‌رسی

8 بیدماغی می‌کند نازت به صدگردون غرور تا به سیر کلبهٔ چون من‌ گدایی می‌رسی

9 بر ملایک هم سجود احترامت واجب‌ست خاکی اما از جناب کبریایی می‌رسی

10 گرم داری در عدم هنگامهٔ سیر خیال نی به جایی می‌روی و نی ز جایی می‌رسی

11 ای به چندین پرده پنهان تر ز ساز بوی‌گل یاد رنگی می‌کنی‌ گلگون قبایی می‌رسی

12 باز می‌گردد مژه گل می‌کند عریانیت چشم می‌پوشی به سامان ردایی می‌رسی

13 رمز هستی و عدم زین بیش نتوان واشکافت چون نفس هر دم زدن هویی به هایی می‌رسی

14 بیدل آهنگت شنیدیم و ترا نشناختیم ای ز فهم آن سو به ‌گوش ما صدایی می‌رسی