مه آیینه داری است از طلعتش از حکیم سبزواری غزل 108

1 مه آیینه داری است از طلعتش قیامت نموداری از قامتش

2 صفای ارم نزهت باغ خلد همه مستعار است از صفوتش

3 ملیحان و کان ملاحت تمام بود زیر بار حق نعمتش

4 بقد سر و آزاد در بندگیش یکی خانه زادیست در ساحتش

5 همانا که یعقوب در پیرهن شنیده است یک شمه از نکهتش

6 ببزمش دلاشمع نامحرم است کجا باریابی تو در حضرتش

7 ز بس داغش اسرار دارد بدل نروید بجز لاله از تربتش