مه آیینه داری است از طلعتش از حکیم سبزواری غزل 108

1 حرف اغیار دغا در حق یاران مشنو آشنایان بگذار و پی بیگانه مرو

2 ای که در مزرع روی تو دهد حاصل مهر بینوایم بنوازم که رسد وقت درو

1 رشتهٔ تسبیح بگسستیم ما بر میان زنار بربستیم ما

2 جز غمت کو بود با ما همنفس در بروی جملگی بستیم ما

1 نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق آسمان بی سر و پائی بود از کشور عشق

2 نه همین سینه بر آتش زدهٔ اوست خلیل که بهرگوشه بسی سوخته از آذر عشق