گل از رخ تو وام کند زیبائی از فیض کاشانی غزل 950

1 گل از رخ تو وام کند زیبائی سرو از قد تو کسب کند رعنائی

2 نرگس بود از چشم خوشت تازه و تر شمشاد ز بالات کند بالائی

3 از پرتو روی تو بود مه روشن خورشید بنور تو کند بینائی

4 آهوی ختن ز گیسویت مشگ برد عنبر گیرد ز زلف تو بویائی

5 شوری ز لبت نمک کند در یوزه دندان تو لؤلوش کند لالائی

6 شکر ز دهان تو برد شیرینی قند از لب تو وام کند حلوائی

7 ابروی تو است قبلهٔ هر مؤمن زلف تو بود راهزن ترسائی

8 از عشق تو دیوانه بود هر مجنون سودای تو کرد فیض را سودائی