1 گل آمد ساقیا محبوب گل‌رخسار می‌باید می بی‌غش به دست آمد گل بی‌خار می‌باید

2 چرا باشند مرغان بهشتی حبس در مکتب مقام این تَذَروان گوشهٔ گلزار می‌باید

3 چو نام دوستی بردی بیفشان از وفا تخمی زبان چرب را شیرینی گفتار می‌باید

4 خوشست آن وعده کز جانان به مقصودی رسد عاشق به گفتن راست ناید، کار را کردار می‌باید

5 نه آسان است کشتن خلق را و ساختن زنده لب شکرفشان و غمزهٔ خونخوار می‌باید

6 از اندک می که بنشاند غباری نیست آزاری بلا اینست کاین جنس نکو بسیار می‌باید

7 هر آن محنت که در عالم از آن دشوارتر نبود به یاری می‌توان از پیش بردن یار می‌باید

8 جمال چهرهٔ معنی ندارد عاشقی چندان متاعت یوسفست ای دل کنون بازار می‌باید

9 فغانی خانه ویران ساز تا نامت بقا گیرد اثر خواهی که ماند در جهان آثار می‌باید