گل اگر با لب لعل تو برابر می‌شد از کلیم غزل 274

1 گل اگر با لب لعل تو برابر می‌شد شبنم از نسبت دندان تو گوهر می‌شد

2 آب فولاد به خونابه بدل می‌گردید گر غم عشق در آیینه مصور می‌شد

3 دیده‌ام خشک‌تر از ساغر مخمورانست یاد آن روز که از گریه بسی تر می‌شد

4 سرد مهری گل این چمن افسرد مرا قفس آهنم ای کاش که مجمر می‌شد

5 چشم مستت نظری جانب ما گر می‌داشت در کف بخت سیه آبله ساغر می‌شد

6 مهر اخوان همه کین است چه می‌بود اگر در رحم نطفه آبا همه دختر می‌شد

7 با وفا خاصیتی هست که گل گر می‌داشت همه‌جا قدرش با خاک برابر می‌شد

8 اشک چون طفل پدر مرده که خودسر گردد به تمنای تو هرروز به هر در می‌شد

9 هر زمان حوصله‌ای درخور غم نتوان ساخت کاش قدر خودش غصه مقرر می‌شد

10 کشت امید چنین خشک نمی‌ماند کلیم اگر از دود دلم چشم فلک تر می‌شد