فلک بر کاردانی‌های اهل هوش می‌خندد از اسیر غزل 215

1 شد شیشه خانه باغ دل از جان سخت ما جز سنگ فتنه یار نیارد درخت ما

2 بیگانه الفتیم چه دنیا چه آخرت در خانه وجود و عدم نیست رخت ما

1 از بسکه غمت گداخت ما را نتوان از ما شناخت ما را

2 در ششدر داو رشک بودیم دل برد ز غیر و باخت ما را

1 به امید کسی نگذاشت بیدادش دل ما را خدا اجری دهد در کشتن ما قاتل ما را

2 هوای معتدل کشت پریشان را نمی سازد ز برقی پرورد هر لحظه دهقان حاصل ما را