فلک با بخت من دائم به کین از سعدی شیرازی غزل 1070

1 فلک با بخت من دائم به کین است که با من بخت و دوران هم به کین است

2 گهم خواند جهان گاهی براند جهان گاهی چنان گاهی چنین است

3 که می‌داند که خشت هر سرایی کدامین سروقد نازنین است

4 ز خاک شاهدی روییده باشد به هر بستان که برگ یاسمین است

5 وفایی گر نمی‌یابی ز یاری مده دل گر نگارستان چین است

6 وفاداری مجوی از دهر خونخوار وفایی از کسی جو که امین است

7 ندارد سعدیا دنیا وقاری به نزد آن کسی کاو راه بین است