اول فطرت که نقش صورت از اوحدی مراغه‌ای غزل 287

1 اول فطرت که نقش صورت چین بسته‌اند مهر رویت در میان جان شیرین بسته‌اند

2 زان نمکدان لب شیرین شورانگیز تو دانهٔ خال سیه بر قرص سیمین بسته‌اند

3 تا کسی از باغ حسنت شاخ سنبل نشکند زنگیان زلف تو بر ماه پرچین بسته‌اند

4 جز به چشم ترک مستت خون مردم کس نریخت تا بنای کفر را در چین و ماچین بسته‌اند

5 عندلیبان چمن را تا کند زار و نزار چاوشان چشم مستت بر گل آذین بسته‌اند

6 بر امید خواب مستی دوش بر طرف چمن بلبلان بوستان از غنچه بالین بسته‌اند

7 تا نقاب از آفتاب طلعتت بر داشتند اوحدی را خواب خوش از چشم غمگین بسته‌اند