1 اول ،‌در عدم‌، دهنت باز می‌کند تاکاف و نون تهیهٔ آواز می‌کند

2 آهنگ صور خیز تو در هر نفس زدن ساز هزار عالم ناساز می‌کند

3 هرگاه می‌دهی به زبان رخصت سخن جبریل بال می‌زند و ناز می‌کند

4 نیرنگ اعتبار بهار تجددت با هم چه رنگها که نه‌ گلباز می‌کند

5 شام ابد به جیب تو سر می‌برد فرو صبح ازل زتو سخن آغاز می‌کند

6 هر رنگ و بو که می‌دمد از نوبهار صنع آیینهٔ خیال تو پرداز می‌کند

7 گر فطرت تو پر نزند در فضای قدس خاک فسرده راکه فلکتاز می‌کند

8 زبن‌باغ ‌نی دمیدن صبحی‌ و نی‌ گلی‌ست سحرآفرین تبسمت اعجاز می‌کند

9 این عرصه تا کجا نشود پایمال ناز رخش تعین تو تک و تاز می‌کند

10 روز و شبی در انجمن اعتبار نیست چشم تو می‌زند مژه و باز می‌کند

11 بیدل تآملی که در این گلشن خیال رنگ شکستهٔ تو چه پرواز می‌کند