1 بس کور دلست آنکه به جز تو نگرانست یا خود نظرش با تو ودل باد گرانست

2 روی تو دلم را بسوی خود نگران کرد آن را که دلی هست برویت نگرانست

1 فرامش کرد جان تو تماشاگاه اعلی را که خاکش دام دل باشد نگارستان دنیی را

2 منه رخت اندرین ویران که در خلد برین رضوان بشارت می دهد هردم بتو فردوس اعلی را

1 ای گل روی تو برده رونق گلزارها در دل غنچه بسی حسن ترا اسرارها

2 گر بیاد روی تو آبی خورم در وقت مرگ بی گل از خاک رهی سر بر نیارد خارها

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد