عشق را حسن تو قانون دگر از طغرل احراری غزل 136

1 عشق را حسن تو قانون دگر پیدا کند وامق از مهر تو ترک پیشه عذرا کند

2 بلبل و قمری به باغ از حسرت قد و رخت آن یکی کوکو زند و آن دیگری آوا کند!

3 ای مه خوبان ز عشقت زهره سرگرم نواست بر فلک کلک عطارد وصف تو انشا کند!

4 در چمن سنبل ز خجلت سر فرود آرد به پیش گر صبا افسانه آن زلف عنبرسا کند

5 لمعه‌ای حسن تو را بیند زلیخا گر به خواب از ندامت بر سر یوسف بسی غوغا کند

6 گر به گوش باغبان افسانه رویت رسد تا قیامت کی دلش میل گل رعنا کند؟!

7 رخت هستی برنهم بر محمل راه فنا گر رقیب بی‌سعادت در بر رو جا کند!

8 یک شب از راه کرم ای شوخ سوی من بیا تا نگاهم در بساط عارضت مأوا کند

9 مست صهبای وصالت گر شود طغرل چه باک؟! یک قلم ملک دو عالم را به پشت پا کند!