عاقبت کوی تو ما را مسکن از قصاب کاشانی غزل 111

1 عاقبت کوی تو ما را مسکن دل می‌شود هرکجا پا ماند از رفتار منزل می‌شود

2 عشق را می‌دار در خاطر که می‌افتد به دام مرغ زیرک چون ز یاد لانه غافل می‌شود

3 آنچه می‌کارد اگر نیک است یا بد عاقبت حاصل دهقان همان در وقت حاصل می‌شود

4 مست عشقم زلف را بردار از پای دلم در کجا دیوانه از زنجیر عاقل می‌شود

5 می‌رود از دست او سررشته آسودگی هرکه چون قصاب بر روی تو مایل می‌شود