1 در افتادند در شهری سپاهی گریزان شد نهان زان شهر شاهی

2 بشهری شد بگردانید جامه نه خاصه باز دانستش نه عامه

3 بجای آورد او را آشنائی بدو گفتا چرائی چون گدائی

4 بگو آخر که من شاهم بایشان چرا بنشستهٔ خوار و پریشان

5 شهش گفتا مگو آی در نظاره که گر گویم کنندم پاره پاره

6 کسی کو دیدهٔ سلطان ندارد به سلطان رفتنش امکان ندارد

7 اگر بی‌دیده جوئی قربت شاه شوی درخون جان خویش آنگاه