پدر گفتش چه گر اندک بوَد جاه از عطار نیشابوری الهی نامه 2

1 سحرگاهی شدم سوی خرابات که رندان را کنم دعوت به طامات

2 عصا اندر کف و سجاده بر دوش که هستم زاهدی صاحب کرامات

1 سرو چون قد خرامان تو نیست لعل چون پستهٔ خندان تو نیست

2 نیست یک کس که به لب آمده جان زآرزوی لب و دندان تو نیست

1 گر سیر نشد تو را دل از ما یک لحظه مباش غافل از ما

2 در آتش دل بسر همی گرد مانندهٔ مرغ بسمل از ما

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند