فسون ناله‌ام شب بسته خواب از قدسی مشهدی غزل 36

1 فسون ناله‌ام شب بسته خواب پاسبانش را که با هر سر نباشد آشنایی آسمانش را

2 ز چاک سینه‌ام دل می‌کند نظاره زلفش چو مرغی کز قفس بیند به حسرت آشیانش را

3 نوازد ظاهر و در دل خیال کشتنم دارد به حال خویشتن پی برده‌ام لطف نهانش را

4 اسیر عشق را فرض است عزت بعد مردن هم میندازید بر خاک مذلت استخوانش را