1 فرامرز گفت این درخت آدمیست همین چار گوهر تو را همدمیست

2 هم از آتش وآب و وز باد و خاک درختی بدین گونه رستست پاک

3 همه شاخ او رنگ رنگست نیز چو تازی و ترکی و زنگست نیز

4 چو رومی چو کشمیری و دلبر است گر ایزد پرست است گر بت پرست

5 که قیوم پاکست پرودگار بدین سان درختی بیاوردبار

6 همه عقل وهوش وهمه تاب ونوش دهد دست و پای و دگر چشم وگوش

7 یکی را چو من دل ببخشد به خود سری چون تو هرگز نیارد به خود

8 بدان تا به عقبی مرا خوش کند تو را دیده ودل برآتش کند

9 ترا چاره گفتم به رنج آمدی بدین گفته خود به رنج آمدی