1 فرامرز را گفت کای نامدار کجا مرد هند از تو گیرد فرار

2 سزد گر کنون پا به میدانی نهی که چون می نهی پا به زندان نهی

3 فرامرز یل سوی آویز شد سمند جهانگیر زو تیز شد

4 بدو گفت کای هندوی بدنژاد به مادر بزادی چه نامت نهاد

5 نبینی که دریا به موج اندر است به هر موج کآید نهنگش سر است

6 زمان بر زمین تیغ بارد همی پلنگ از شدن سر ببارد همی

7 هم اکنون یکی تیغ ریزان شود که آشوب گردان گریزان شود

8 چنین یک یک از لشکر بی شمار بدین تیغ سامی نمایم سمار

9 جهانی به یک لقمه سازد نهنگ که یک یک چنین پیشش آرد درنگ

10 بگفت این و آمد دمان و دوان برو راست کرده یکایک سنان

11 بزد نیزه وز اسب زیرش فکند گرفت و ببرد آن دلاور نهنگ