عاشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2627

1 عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری سلطان بچه‌ای آخر تا چند اسیری

2 سلطان بچه را میر و وزیری همه عار است زنهار به جز عشق دگر چیز نگیری

3 آن میر اجل نیست اسیر اجل است او جز وزر نیامد همه سودای وزیری

4 گر صورت گرمابه نه‌ای روح طلب کن تا عاشق نقشی ز کجا روح پذیری

5 در خاک میامیز که تو گوهر پاکی در سرکه میامیز که تو شکر و شیری

6 هر چند از این سوی تو را خلق ندانند آن سوی که سو نیست چه بی‌مثل و نظیری

7 این عالم مرگ است و در این عالم فانی گر ز آنک نه میری نه بس است این که نمیری

8 در نقش بنی آدم تو شیر خدایی پیداست در این حمله و چالیش و دلیری

9 تا فضل و مقامات و کرامات تو دیدم بیزارم از این فضل و مقامات حریری

10 بی‌گاه شد این عمر ولیکن چو تو هستی در نور خدایی چه به گاهی و چه دیری

11 اندازه معشوق بود عزت عاشق ای عاشق بیچاره ببین تا ز چه تیری

12 زیبایی پروانه به اندازه شمع است آخر نه که پروانه این شمع منیری

13 شمس الحق تبریز از آنت نتوان دید که اصل بصر باشی یا عین بصیری