1 فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم نبود شبی که آیم ز میان کار گویم

2 ز میان او مقامم کمر است و کوه و صحرا بجهم از این میان و سخن و کنار گویم

3 ز فراق گلستانش چو در امتحان خارم برهم ز خار چون گل سخن از عذار گویم

4 همه بانگ زاغ آید به خرابه‌های بهمن برهم از این چو بلبل صفت بهار گویم

5 گرهی ز نقد غنچه بنهم به پیش سوسن صفتی ز رنگ لاله به بنفشه زار گویم

6 بکشد ز کبر دامن دل من چو دلبر آید بدرد نظر گریبان چو ز انتظار گویم

7 بنهد کلاه از سر خم خاص خسروانی بجهد ز مهر ساقی چو من از خمار گویم