فغان از آن دو سیه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 141

1 همیشه سر زلف آن سیمتن گره بر گره یا شکن بر شکن

2 بپیچد همی چون من از عشق او گره بر بنفشه شکن بر سمن

1 الا تا نرگس خوبان همی بر مشتری تابد بودشان در شکنج زلف رخ چون ماه جوشن ور

1 ای گرفته کاغ کاغ از خشم ما همچون کلاغ کوه و بیشه جای کرده چون کلاغ کاغ کاغ