ای ز نسب گشته سزای از امیرخسرو دهلوی مثنوی 24

1 ای ز نسب گشته سزای سریر ور پسری ، همچو پدر بی نظیر

2 چشم منی !هیچ غباری میار دیده نشاید که بود پرغبار

3 تاتو ندانی که درین جستجوی از پی ملک ست مرا گفتگوی

4 گر چه توانم ز تو این پا یه برد از تو ستانم ، بکه خواهم سپرد ؟

5 بهر خدا صورت خویشم نمای روی مگردان و بترس از خدای