ای ز الطاف تو شیرین کامم از فیض کاشانی غزل 629

1 ای ز الطاف تو شیرین کامم تهی از باده مگردان جامم

2 چون در خانه برویم بستی ماه رویت بنما از بامم

3 ای که نامت بودم ورد زبان چه شود گر تو بپرسی نامم

4 من که پیوسته ثناگوی توام سزد ارگاه دهی دشنامم

5 دلبرا چارهٔ آموز مرا تا بکی زهر غمت آشامم

6 مردم از غصه و کارم نگشود سوختم ز آتش عشق و خامم

7 کام فیض از لب خود شیرین کن ای ز الطاف تو شیرین کامم