چشم اگر با دوست داری گوش از سعدی شیرازی غزل 468

1 چشم اگر با دوست داری گوش با دشمن مکن تیرباران قضا را جز رضا جوشن مکن

2 هر که ننهاده‌ست چون پروانه دل بر سوختن گو حریف آتشین را طوف پیرامن مکن

3 جای پرهیز است در کوی شکرریزان گذشت یا به ترک دل بگو یا چشم وا روزن مکن

4 کیست کاو بر ما به بیراهی گواهی می‌دهد گو ببین آن روی شهرآرا و عیب من مکن

5 دوستان هرگز نگردانند روی از مهر دوست نی معاذالله قیاس دوست از دشمن مکن

6 تا روان دارد روان دارم حدیثش بر زبان سنگدل گوید که یاد یار سیمین تن مکن

7 مردن اندر کوی عشق از زندگانی خوشتر است تا نمیری دست مهرش کوته از دامن مکن

8 شاهد آیینه‌ست و هر کس را که شکلی خوب نیست گو نگه بسیار در آیینه روشن مکن

9 سعدیا با ساعد سیمین نشاید پنجه کرد گر چه بازو سخت داری زور با آهن مکن