برهنمائی چشم، این ره خطا رفتم از پروین قطعه‌ 179

1 شنیدستم که وقت برگریزان شد از باد خزان، برگی گریزان

2 میان شاخه‌ها خود را نهان داشت رخ از تقدیر، پنهان چون توان داشت

1 حاصل عمر تو افسوس شد و حرمان عیب خود را مکن ایدوست ز خود پنهان

2 وقت ضایع نکند هیچ هنرپیشه جفت باطل نشود هیچ حقیقت دان

1 گردون نرهد ز تند رفتاری گیتی ننهد ز سر سیه‌کاری

2 از گرگ چه آمدست جز گرگی وز مار چه خاستست جز ماری