سر گران تا کی ز من ساقی بده از نیر تبریزی غزل 113

1 سر گران تا کی ز من ساقی بده رطلی گرانم کز سبک مغزی ز پای افکند دور آسمانم

2 شیشۀ صبرم شکست از سنگ عبرت چرخ گردون خون بدست آر یکی در سایۀ خم ده امانم

3 بر جبین از من میفکن عقده چون ناخوانده مهمان کز کهن دردی کشان صفۀ ابن آستانم

4 طرۀ پرچین بدستم ده که از باد مخالف اندرین بحر معلق سرنگون شد باد بانم

5 چوندل شب تیره روزم دیده از چشمم میفکن کاب حیوان است در جوبارۀ طبع روانم

6 مام دهرم خم نشین غصه کرد از چشم بد چون دید کاندر مهد عهد اینک فلاطون زمانم