موجود به واجب از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 287

1 دُرد درد دل بود درمان ما خوش بود دردی چنین با جان ما

2 عشق او بحریست ما غرقه در او گو درآ در بحر بی پایان ما

1 هرچه مقصود تو است آن گردد هرچه گوئی چنین چنان گردد

2 آفتاب ار چه شب نهان گردد روز روشن چو شد عیان گردد

1 پادشاه و پادشاهی ما و درویشی ما عاقلان و آشنائی ما و بی خویشی ما

2 در میان عشقبازان ما کمیم از هر یکی از کمی ماست در عالم همه بیشی ما