1 چون سحر از بوی گل گشت معطر هوا از نفس یار ما داد نشانی صبا

2 نه چه سخن باشد این چیست صبا تا کنم نسبت بوی خوشش با نفس یار ما

1 یار ما محمل‌نشین و ساربان مستعجل است چون روان گردم که زاب دیده پایم در گل است

2 می‌رود من در پیَش فریاد می‌دارم ولیک همچو آواز جرس فریاد ما بی‌حاصل است

1 فتنه از بالای تو بالا گرفت شهر از آن رفتار خوش غوغا گرفت

2 صانع از روی تو شمعی برفروخت آتشی زان شمع در دل‌ها گرفت