بجز کوی تو دل منزل از ابراهیم شاهدی دده غزل 67

1 بجز کوی تو دل منزل نگیرد که آنجا هیچکس را دل نگیرد

2 شب از افغان من خاطر مرنجان که بر دیوانگان عاقل نگیرد

3 به تعجیل ار گذشت آن عمر غم نیست که عاقل راه مستعجل نگیرد

4 بکش ما را به ناز و دل قوی دار که عاشق دست از قاتل نگیرد

5 دل اندر زلف او لرزد از آن چشم که شب دزدی ، غنی غافل نگیرد

6 کجا گیری به کف جامی چو لاله گرت ایام پا در گل نگیرد

7 گذر ای شاهدی از عقل وز عشق که عاقل این ره مشکل نگیرد