1 مگر یک روز در بازارِ بغداد بغایت آتشی سوزنده افتاد

2 فغان برخاست از مردم بیکبار وزان آتش قیامت شد پدیدار

3 بره در پیر زالی مبتلائی عصا در درست می‌آمد ز جائی

4 کسی گفتش مرو دیوانهٔ تو که افتاد آتشی در خانهٔ تو

5 زنش گفتا توئی دیوانه تن زن که حق هرگز نسوزد خانهٔ من

6 بآخر چون بسوخت آتش جهانی نبود آن زال را ز آتش زیانی

7 بدو گفتند هان ای زالِ دمساز بگو کز چه بدانستی چنین راز

8 چنین گفت آنگه آن زال فروتن که یا خانه بسوزد یا دل من

9 چو سوخت از غم دل دیوانهٔ را نخواهد سوخت آخر خانهٔ را