مشهود و خفی چو از ابوسعید ابوالخیر رباعی 452

1 عقرب سر زلف یار و مه پیکر اوست با این همه کبر و ناز کاندر سر اوست

2 شیرین دهنی و شهد در شکر اوست فرمانده روزگار فرمانبر اوست

1 آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست آسوده‌ترست هر که درویش ترست

2 هر خر که برو زنگی و زنجیری هست چون به نگری بار برو بیش ترست

1 باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ

2 این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما