هر کو به راه عاشقی اندر از سنایی غزنوی غزل 149

1 هر کو به راه عاشقی اندر فنا شود تا رنج وقت او همه اندر بلا شود

2 آری بدین مقام نیارد کسی رسید تا همتش بریده ز هر دو سرا شود

3 راهیست بلعجب که درو چون قدم زنی کمتر منازلش دهن اژدها شود

4 بی چون و بی چگونه رهی کاندر و قدم گاهی زمین تیره و گاهی سما شود

5 در منزل نخستین مردم ز نام و ننگ از روزگار مذهب و آیین جدا شود

6 هر کس نشان نیافت از این راه بر کران آن مرد غرقه گشته به دریا کجا شود

7 در کوی آدمی نتوان جست راه دین کاندر نسب عقیدهٔ مردم دو تا شود

8 زاندر که آمدی به همان بایدت شدن پس جز به نیستی نسب تو خطا شود

9 صحرا مشو که عیب نهانست در جهان ور عیب غیب گردد عاشق فنا شود