هرچه امن و فراغت است از خاقانی شروانی قطعه‌ 309

1 دلم در بحر سودای تو غرق است نکو بشنو که این معنی نه زرق است

2 فراقت ریخت خونم این چه تیغ است نفاقت سوخت جانم این چه برق است

1 طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم ناتوان مورم و خود کی به سلیمان برسم

2 خضر لب تشنه در این بادیه سرگردان داشت راه ننمود که بر چشمهٔ حیوان برسم

1 رویم ز گریه بین چو گلین کاه زیر آب از شرم روی توست رخ ماه زیر آب

2 ماهی تنی و می‌کنی از اشک من گریز نه ماهیان کنند وطن گاه زیر آب