هر سال به‌کار از امیر معزی نیشابوری رباعی 166

1 بتی‌که قامت او سرو را بماند راست خمیده زلف گرهگیر او چو قامت ماست

2 ز روی او برِ صورتگر از خیال و نشان خیال حور بهشت و نشان ماه سماست

1 طال اللّیالی بَعدَکُم و اَبیَضَّ عَینی مِن بُکا یا حَبّذا اَیّا مَنا فی وَصلکم یا حَبّذا

2 آه از غم آن خوش پسر کز هجرا و عمرم بسر رفت و نیامد زو خبر جز حسرت و رنج و عَنا

1 سنگین‌دلی که بر دل احرار قادرست در حسن و در جمال بدیع است و نادرست

2 در موکب نبرد سواری دلاورست در مجلس شراب نگاری معاشرست