هر دم ز پس پرده دل و دین از حسین خوارزمی غزل 269

1 هر دم ز پس پرده دل و دین بربائی ای وای گر از پرده تجلی بنمائی

2 تا هیچکسی از تو خبردار نگردد هر دم بلباس دگر ای دوست برآئی

3 گفتی چو نقابی بگشائی همه سوزند من سوخته آنکه نقابی نگشائی

4 چون لاله جگر سوخته از داغ فراقم ای گل که از این غنچه صد تو بدرآئی

5 تو شاه جهانی و جهانی بتو محتاج بر درگه تو پیشه من، هست گدائی

6 نشگفت گرت میل جدائی بود از من جان را بود آری ز بدن رسم جدائی

7 پارینه حسین از قدمت داشت صفائی ای یار وفا پیشه ام امسال کجائی