هر دل که عشق ورزد از ما و من برآید
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 هر دل که عشق ورزد از ما و من برآید کوشم بجان درین کار تا جان ز تن برآید
2 از عشق نیست خوشتر گشتم جهان، سراسر سوی یقین گر آید از شک و ظن برآید
3 زهر فراق نوشم بهر وصال کوشم حکمش بجان نیوشم تا کام من برآید
4 گر سر دهم نفس را آتش فتد در افلاک گر در چمن کشم آه دود از چمن برآید
5 گر آتش نهانم پیدا شود بمحشر دوزخ بسوزد از رشک دودش ز تن برآید
6 گر روی تو به بینم هنگام جان سپردن قبرم بهشت گردد نور از کفن برآید
7 بر باد بوی زلفت ار جان شود ز قالب سنبل ز خاک قبرم مشک از بدن برآید
8 حمد تو می نگارم بر لوح هر هوائی شکر تو میگذارم هر جا سخن برآید
9 گر شعر فیض خواند واعظ فراز منبر بس آه آتش افروز از مرد و زن بر آید
ادامه توضیحات شاعر