هر پری‌چهره که دوران از فضولی بغدادی غزل 152

1 هر پری‌چهره که دوران به جهان می‌آرد بهر آزار دل خسته‌دلان می‌آرد

2 صورتی را چو مشعبد فلک ار ساخت پنهان منتظر باش که زیباتر ازآن می‌آرد

3 چون نرنجد دل اهل ورع از ناله من مرده را نیز چنین ناله به جان می‌آرد

4 می‌زند صورت صراحی ز می لعل تو دم جام را آن تحسر به دهان می‌آرد

5 هرکجا می‌گذرد از قد سروی سخنی جای ز بالای تو حرفی به میان می‌آرد

6 صورتی گر به مثل پیش تو تصویر کنند شرح بی‌مثلیت او را به زبان می‌آرد

7 روزگاریست که دور از تو فضولی همه‌شب به فغان خلق جهان را به فغان می‌آرد