هر پری‌چهره که دوران به جهان می‌آرد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 هر پری‌چهره که دوران به جهان می‌آرد بهر آزار دل خسته‌دلان می‌آرد
2 صورتی را چو مشعبد فلک ار ساخت پنهان منتظر باش که زیباتر ازآن می‌آرد
3 چون نرنجد دل اهل ورع از ناله من مرده را نیز چنین ناله به جان می‌آرد
4 می‌زند صورت صراحی ز می لعل تو دم جام را آن تحسر به دهان می‌آرد
5 هرکجا می‌گذرد از قد سروی سخنی جای ز بالای تو حرفی به میان می‌آرد
6 صورتی گر به مثل پیش تو تصویر کنند شرح بی‌مثلیت او را به زبان می‌آرد
7 روزگاریست که دور از تو فضولی همه‌شب به فغان خلق جهان را به فغان می‌آرد