هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2304

1 هر روز پری زادی از سوی سراپرده ما را و حریفان را در چرخ درآورده

2 صوفی ز هوای او پشمینه شکافیده عالم ز بلای او دستار کشان کرده

3 سالوس نتان کردن مستور نتان بودن از دست چنین رندی سغراق رضا خورده

4 دی رفت سوی گوری در مرده زد او شوری معذورم آخر من کمتر نیم از مرده

5 هر روز برون آید ساغر به کف و گوید والله که بنگذارم در شهر یک افسرده

6 ای مونس و ای جانم چندانت بپیچانم تا شهد و شکر گردی ای سرکه پرورده

7 خستم جگرت را من بستان جگری دیگر همچون جگر شیران ای گربه پژمرده

8 همرنگ دل من شو زیرا که نمی‌شاید من سرخ و سپید ای جان تو زرد و سیه چرده

9 خامش کن و خامش کن دررو به حریم دل کاندر حرمین دل نبود دل آزرده

10 شمس الحق تبریزی بادا دل بدخواهت بر گرد جهان گردان در طمع یکی گرده