هر کز سر کجروی به درگاه آید از نظیری رباعی 40

1 در پرده ره ندادند وقت سخن صبا را من نیک می شناسم پیغام آشنا را

2 عیش دیار غربت چون برق در گذار است نتوان به قید کردن ذوق گریزپا را

1 دل شکسته بود تحفه خزینه ما نگین ملک توان ساخت ز آبگینه ما

2 چراغ صومعه ها زنده می توان کردن به دوستی تو، یعنی به سوز سینه ما

1 مانند سراب بند بر پا بیهوده شدیم دشت پیما

2 بی بحر نموده شکل ساحل بی آب نموده موج دریا