ای خواجه هجو ریشه فرو می‌برد، از وحشی بافقی قطعه‌ 42

1 ای خواجه هجو ریشه فرو می‌برد، بترس شاخی‌ست این که می‌ندهد میوهٔ بهی

2 حاکم تو باش و جانب خود گیر و حکم کن کردم در این معامله من با تو کوتهی

3 شاعر اگر تو باشی و از من طمع کنی این وعده‌ها دهم که تو دادی و می‌دهی

4 هم خود بگو که از پی تحریر هجو من یک لحظه کاغذ و قلم از دست می‌نهی ؟